Nauczycielka, działaczka ruchu esperanckiego. Urodziła się 4 grudnia 1841 r. w Gdańsku w rodzinie ewangelickiej. Była córką Gustawa Lorweina i Adeli z domu Juchnowicz.
Anna Lorwein zdobyła wykształcenie nauczycielskie. Wyszła za mąż za kupca Karola Tuschinskiego, a ze związku tego urodziła się córka. Anna Tuschinski została wdową pod koniec XIX w. W wieku ponad 60 lat odkryła pasję swego życia – język esperanto. Po jego opanowaniu zaangażowała się w prowadzenie kursów nauki, a także popularyzację esperanto w różnych gremiach. Wynikiem jej działań było powstanie w 1907 roku pierwsze Gdańskie Towarzystwo Esperantystów.
Anna Tuschinski zyskała sobie zasłużone uznanie w międzynarodowym ruchu esperanckim, gdzie zyskała miano „Esperanto Patriento” (Esperancka Mateczka). W 1908 r wzięła udział w IV Światowym Kongresie Esperantystów w Dreźnie, gdzie poznała Ludwika Zamenhofa. Tańczyła nawet w jednej parze z nim otwierając bal kongresowy. Była znaną i szanowaną gdańszczanką, w prasie tamtego czasu zachowały się wzmianki o jej działaniach i urodzinach. Mieszkała we Wrzeszczu, przy dzisiejszej ul. Matki Polki, tamże zmarła dożywając prawie stu lat.
Tekst na podstawie Józef Golec „Gdański ruch esperancki 1907–2007”
