Oficer Wojska Polskiego, powstaniec listopadowy. Urodził się w Warszawie, tam też kształcił się w Liceum Warszawskim. Uczestnik powstania listopadowego, walczył w bitwach pod Ostrołęką i Olszynką Grochowską. Podczas obrony Warszawy, dowodził baterią artylerii w reducie nr 54, która została wysadzona w powietrze 6 września 1831. Podczas eksplozji Ordon uległ rozległym poparzeniom i był bliski śmierci, co stało się motywem słynnego wiersza Reduta Ordona, w którym rzekomą śmierć oficera opisał Adam Mickiewicz. Za zasługi w walce o odrodzenie Polski Konstanty Julian Ordon otrzymał Srebrny Krzyż Virtuti Militari 6 czerwca 1831 po bitwie pod Ostrołęką. W 1833 r. wyjechał do Drezna, następnie osiadł w Szkocji. Związany z Towarzystwem Demokratycznym Polskim. W 1848 r. wstąpił do armii sardyńskiej. Od 1856 r. przebywał w Paryżu, gdzie pracował jako profesor języków nowożytnych w Kolegium Rządowym w Meaux. Od 1860 r. członek oddziałów Giuseppe Garibaldiego, następnie we włoskiej armii do 1867 r. Zginął śmiercią samobójczą w 1887 roku we Florencji. Jego zwłoki sprowadzono do Lwowa i pochowano na Cmentarzu Łyczakowskim w Alei Zasłużonych.
