Pastor luterański. Urodzony w Westerwald we Fryzji, pierwszy duszpasterz w kościele św. Jana. Posługę sprawował w latach 1559–1607.
Urodzony w Westerwald (Fryzja), studiował teologię w Rostocku. Był ojcem m.in. między innymi Johanna II (około 1556–1608) – drugiego pastora kościoła św. Jana w latach 1597–1602, Margaret (ur. 1558), żony Christiana von Holtena (zm. 1610) oraz Enocha I – również pastora kościoła św. Jana oraz Abrahama.
Godność pastora Johan Hutzing otrzymał po śmierci ostatniego katolickiego proboszcza Simona Hagenaua (1559 r.). Obowiązki pastora objął 12 IX 1559, choć oficjalna prezentacja jego kandydatury Jakubowi Uchańskiemu (królewski nominat na biskupstwo włocławskie) miała miejsce dopiero 6 X 1559, podczas wizyty biskupa w Gdańsku. Do 1562 w kościele św. Jana trwała typowa dla ówczesnego Gdańska dwoistość, obowiązki liturgiczne pełnił tam bowiem także ksiądz katolicki Albrecht Beckerknecht. Jakub Uchański wstrzymał nominację Hutzingusa na pastora, mianując na ten urząd katolickiego kanonika włocławskiego Walentego Borzęckiego. Spór o to stanowisko zakończył się oficjalnym zatwierdzeniem Hutzinga na stanowisku pastora 3 III 1563.
Johan Hutzing miał do pomocy wielu kaznodziejów-diakonów przydzielonych mu przez Ministerium Duchowne : Albanusa Greiffenberga (1561–1565), Johannesa Ottingshausena (1561–1562), Kiliana Hese (1563), Matthiasa Harfera (1563), Joachima Gudoviusa (1563 –1567), Jodocusa Hoffmanna (1566–1572), Johannesa Stegerusa (1567–1572), Clemensa Fricciusa (1572–1589), Laurentiusa Fabriciusa, Joachima Keckermanna (1577–1588), Johannesa Redenusa (1588), Hieronimusa Hähnichena (Hähnlein; Galliculus, 1589–1597), Abrahama Hesychius (od 1602) oraz Johannesa Walthera (od 1603). Diakonem był też od 1597 jego syn Enoch I, który nastał tam wraz z objęciem wicepastoratu (1597–1602) przez swego brata Johanna II, a w 1608 przejął obowiązki pastora kościoła św. Jana.
Najprawdopodobniej Hutzing był inicjatorem budowy kamiennego ołtarza głównego autorstwa Abrahama van den Blocka, powstałego w latach 70. XVI wieku.
W 1594 r. na filarze w lewej części kościoła św. Jana zawieszono drewniane epitafium poświęcone pastorowi Hutzingowi oraz jego rodzinie. Do roku 1943 na południowej ścianie tzw. dużej zakrystii znajdował się także jego portret Hutzinga z 1704 roku, obecnie znajdujący się w Instytucie Herdera w Marburgu.
Tekst na podstawie Gedanopedii
