Uczony, kaznodzieja, pedagog i rektor Gimnazjum Akademickiego. Pochodził z gdańskiej rodziny patrycjuszy – Schmidtów. Studiował teologię na uniwersytecie w Wittenberdze, w roku 1576 uzyskał doktorat na uniwersytecie w Heidelbergu. Podczas pobytu w Szwajcarii zmienił poglądy na bliskie kalwinizmowi i nazwisko ze Schmidt na Fabricius. Od roku 1578 kaznodzieja w gdańskim kościele Wniebowzięcia NMP, w latach 1580–1629 profesor teologii i rektor Gimnazjum Akademickiego. Jeden z przywódców kalwinistów w Gdańsku. Wspierał rajców tego wyznania w Radzie Miejskiej, w której często dochodziło do ich sporów z wyznawcami luteranizmu. Od czasów Fabriciusa (poczynając od roku 1585) każdy z rektorów Gimnazjum Akademickiego był jednocześnie pastorem w kościoła św. Trójcy. Za jego rektoratu przeprowadzono gruntowną reformę organizacyjną, tj. rozszerzono program nauczania o dwie klasy, których zaliczenie trwało cztery lata. Od tej pory gimnazjum składało się z siedmiu katedr, a w najniższych klasach również wykładali profesorowie. Z powodu głoszenia kazań w duchu kalwinizmu zmuszony był czasowo opuszczać miasto. Przed śmiercią przygotował pracę o dziejach Gimnazjum Akademickiego; autor prac z zakresu teologii, historii reformacji i pedagogiki, m.in. Das edle Wunderbuch der Israelitischen Richter (1636). Pochowany w kościele św. Trójcy.
Tekst: Piotr Paluchowski, www.gedanopedia.pl