Pisarka, matka Arthura Schopenhauera. Urodziła się w Gdańsku w Domu „Pod Żółwiem” przy ul. Św. Ducha 81, była córką kupca Christiana H. Trosienera. Z domu rodzinnego wyniosła wszechstronną edukację. W 1785 r. poślubiła bogatego kupca gdańskiego Heinricha Florisa Schopenhauera; najstarszym dzieckiem z tego małżeństwa był syn Arthur, słynny filozof niemiecki, urodzony w 1788 r. w Gdańsku; w 1797 r. w Hamburgu przyszło na świat drugie dziecko, córka Adela, późniejsza pisarka. W 1793 r. po zajęciu Gdańska przez Prusy, rodzina Schopenhauerów wyemigrowała do Hamburga. Po śmierci męża w 1806 r., Joanna Schopenhauer osiadła w Weimarze, prowadząc salon literacko-artystyczny, pisała powieści, wiersze i drobne utwory literackie. Przyjaźniła się m.in. z Johannem Wolfgangiem von Goethe. W 1829 r. wyjechała z Weimaru do Bonn, gdzie rozpoczęła pisanie wspomnień. W 1837 r. zamieszkała w Jenie i tam zmarła. Rok po śmierci Joanny, jej córka Adela opublikowała niedokończony pamiętnik matki Jugendleben und Wanderbilder (w Polsce ukazał się w 1959 r. pod tytułem Gdańskie wspomnienia młodości w tłumaczeniu T. Kruszyńskiego).
Joanna Henrietta Schopenhauer była autorką ponad dwudziestu powieści, m.in. Gabriele, Ciotka czy Sidonia, które w początkach XIX wieku cieszyły się wielką popularnością. Jej prace ukazały się w 24-tomowym wydaniu dzieł zebranych. Najbardziej znanym i najważniejszym jej dziełem są Gdańskie wspomnienia młodości.
